Het is volop crisis! Daarvan is driekwart van de 1465 deelnemers aan het ombudspanel overtuigd. In een onderzoek van de ombudsredactie geven deze lezers aan nu al de buikriem aan te halen.o’n 40 procent van de respondenten vindt dat hun dagelijkse leven sterk wordt beïnvloed door de crisis. Volgens iets meer dan 35 procent is de crisis wel merkbaar, maar heeft die slechts geringe invloed op hun leven.
28 procent meent dat de crisis vooral tussen de oren zit. Die groep lezers is van mening dat we elkaar een crisis aanpraten. ’Niet doen, daar worden we alleen maar angstig van’, meent een inzender. Ook anderen noemen angst en het ontbreken van vertrouwen aanjagende factoren van een economische crisis. ’Wordt niet te bang, mensen, wil ik wel eens zeggen,’ adviseert een deelnemer aan het onderzoek.
En dan is er nog een klein aantal inzenders volgens wie er in het geheel geen crisis is. ’Welke crisis? Kijk naar de uitgaven met feestdagen en kijk naar vakanties. De crisis bestaat niet. Wij maken er met zijn allen een crisis van. Laten we gewoon weer aan het werk gaan.’
De huidige crisis is een van de onderwerpen, waarover de deelnemers aan het ombudspanel nader geïnformeerd wilden worden. Niet zozeer, omdat ze bang zijn over wat er allemaal nog komt (hoewel bij een deel die angst wel degelijk aanwezig is), maar ook omdat ze voelen dat de crisis nieuwe kansen biedt. ’Het is goed dat we de samenleving weer eens opschudden’, zoals een inzender het verwoordt. Ofwel: een crisis is niet alleen negatief, maar biedt ook kansen.
Volgens enkelen is er geen sprake van een ’echte’ economische crisis, maar is het defect van het monetaire systeem de oorzaak van de huidige onzekerheid. ’Ons monetaire systeem heeft in het verleden zijn dienst bewezen, maar komt nu piepend en krakend tot stilstand.’ Oneindige groei is onhoudbaar, dus moeten we toe naar een ander systeem, ofwel een andere samenleving: ’We moeten net als in 1930 terug naar nul en het systeem weer helemaal gaan opbouwen. Scheld alle schulden kwijt, geef iedereen een tientje en we beginnen opnieuw.’
In feite is dat ook de conclusie van degenen, die kansen zien. Zij adviseren het doemdenken overboord te zetten, minder te bezuinigen en meer te investeren. Kortom, de handen uit de mouwen te steken. Maar de meerderheid is daar nog lang niet aan toe.
Of het is ingegeven door concrete tegenslag (werkloosheid bijvoorbeeld) of door angst voor wat nog komen gaat, vandaag de dag gaat de hand op de knip. Zuinigheid is momenteel het devies voor de van zichzelf zuinige Hollanders. Ze hebben minder geld te besteden, signaleren meer ontslagen in hun omgeving en zijn eerder geneigd geld opzij te zetten, als er al iets overblijft (door bijvoorbeeld korter op vakantie te gaan). De Nederlander zorgt in moeilijke tijden vooral eerst voor zichzelf.
De ombudspagina in deze krant van maandag 30 juli gaat geheel over de huidige economische crisis en de gevolgen daarvan.
Bron: Haarlems Dagblad